เวียดนามเป็นที่รู้จักกันมายาวนานประมาณ 200 ปี
ในภาษาเวียดนามนั้น คำเขียนนั้น คำนี้เขียนแยกเป็น 2 คำ คือ
เวียด นาม Viet Nam ชื่อประเทศที่ถูกตั้งขึ้นเป็นชื่อแรกคือ
วัน ลาง (Van Lang) โดยชาวทุ่ง(Hung)
หรือ หลาก (Lac)ซึ่งเป็นเผ่าที่คิดค้นเทคนิคการทำนาและประดิษฐ์กลองสำริดที่ชาวเมือง
ชนกลุ่มน้อยอีกพวกหนึ่งยังใช้กันอยู่ในปัจจุบัน โดยต่อจากชาวหลากคือ ชาวเอา
หรือเตย เอา ซึ่งอพยพมาจากจีน
คนสองกลุ่มนี้ได้มารวมกันและตั้งอาณาจักรใหม่ขึ้นมามีนามว่า เอา หลาก (Au
Lac) ต่อมาชาวเวียต หรือ เหย่อะ ได้อพยพออกจากชายฝั่งทะเลของจีนเมื่อราว
2,500 ปี พวกเขามากับเผ่าอื่นๆของชาวแบ็ก เวียต (Bach
Viet-แคว้นเวียต 100 แคว้น ของจีนโบราณ) ด้วยการเดินทางไกลลงมาทางใต้สู่คาบสมุทรอินโดจีน
อันนับเป็นการอพยพของผู้คนจากทางเหนือที่จะเกิดต่อเนื่องกันมาอีกกว่า 15 ศตวรรษ ชื่อนามเวียดปรากฏเป็นครั้งแรกในตอนต้นศตวรรษที่19 เมื่อเจ้าพระยา ลอง จะต้องได้รับพระราชทานพรระบรมราชานุญาตจากฮ่องเต้ของจีนเกี่ยวกับชื่อประเทศใหม่
พระองค์จึงทรงส่งทูตไปยังจีน และทรงของพระบรมราชานุญาตรวมชาติระหว่างดินแดนเก่าของ
อัน นาม (An Nam) กับดินแดนใหม่ของเวียต เทือง(Viet
Thuong) และเปลี่ยนชื่ออัน นาม เก่า เป็น นาม เวียต (Nam
viet) หลังจากทรงปรึกษากับบรรดาขุนนางของพระองค์แล้ว
ฮ่องเต้จีนทรงตัดสินพระทัยว่า ชื่อ นาม เวียต จะเตือนให้ระลึกถึงอาณาจักรนาม เวียด
ดอง เก่า (Nam Viet Dong)เก่า ซึ่งรวมเอาไว้ 2 จังหวัดของจีนเข้าไว้ ชื่อนาม เวียต
ที่ถูกเสนอมานั้นจึงอาจนำไปสู่ความเข้าใจผิดหรือแม้แต่ซ่อนเร้นความปรารถนาในดินแดนเหล่านั้นก็เป็นได้
ปัญหานี้ได้รับการแก้ไขโดยวิธีง่ายๆ คือกลับสำดับคำทั้งสองเสียใหม่ เป็นเวียดนาม
ซึ่งหมายถึง คน (Veit) ของภาคใต้ (Nam)
ประวัติศาสตร์อันยาวนานของผู้รุกรานชาวต่างชาติทำให้เวียดนามได้ชื่อต่างๆมากมาย
มาร์โค โปโล แล่นเรือชายฝั่งเวียดนามในปีค.ศ.1292
ในข้อเขียนปรากฏ ชื่อ เกากิกู ซึ่งตรงกับชื่อ ยาว จิน กวน อันเป็นชื่อของเวียดนามในสมัยราชวงศ์ฮั้นในช่วง
111 ปี ก่อนคริสตกาล – ค.ศ.203 ชื่อนี้ถูกเปลี่ยนเป็น Kutchi โดยชาวมาเลย์
และต่อมาเป็น Kotchi โดยชาวญี่ปุ่น
แต่ชาวโปรตุเกสกลับเรียกว่า Cauchi Chine หรืออีกชื่อหนึ่ง Cochin
เพื่อให้ต่างจากCauchi หรือ Kutchi ในอินเดีย ชื่อนี้ต่อมาถูกนำมาใช้โดยพวกอาณานิคมชาวฝรั่งเศส
ชื่อเรียกในนาม โคชิน-ไชน่า (Cochin china หรือโคชินจีน) ตั่งแต่สมัยโบราณเป็นต้นมา
คาบสมุทรอินโดจีนนับว่ามีบทบาทสำคัญในการติดต่อค้าขายระหว่างประเทศและการอพยพย้ายถิ่นฐาน
เป็นตัวเชื่อมระหว่างอินเดียกับจีน การติดต่อระหว่างอารยธรรมโบณาณอันยิ่งใหญ่ทั้งสองนี้เป็นที่มาของชื่อ
อินโดจีน ที่ถูกคิดค้นขึ้นเป็นครั้งแรกโดยดอนราด มัลเต้-เบิร์น
(Konrad Maltle-Burn,1775-1826)นักภูมิศาสตร์ชาวเดนมาร์กในหนังสือยูนิเวอร์แซล
จีโอกราฟฟิค (Universal Geographic)ของเขา
และหลายๆคนก็ยังคงใช้คำนี้ในปัจจุบันเมื่อต้องการหมายถึงดินแดนแถบอินโดจีน